Ik heb de instelling dat als je iets bereiken wil het je kan lukken als je maar volhou. Het volgende is wel triest moet ik bekennen.
We doen aan geocachen en nu wil het geval dat er een cache ligt bij een bunker stijf aan zee  een stuk voorbij Altea richting Calpe.
Eerst gekeken en ja net gevonden, dus ook voor ons te vinden. Ware het niet dat die hevige storm er 2 dagen vóór wij gingen zoeken, even over heen gegaan was.
Komen bij de bunker en die ligt helemaal vol stenen, door de zee naar binnen gespoeld.
Oké, NIET GEVONDEN. Volgende keer maar. Het is wel een half uur (pittig tempo) fietsen vanaf de camping.
Volgende keer, cache was verplaatst, niet gevonden.
Gisteren voor de derde of vierde keer gezocht, met zun tweeen wel een uur lang, niet gevonden en dan lees je in het logboek op internet, "snel gevonden" door diversen.
Ten einde raad heb ik de legger een bericht gestuurd of hij mij een hint extra wilde geven.
Bericht terug:"Morgen om 9.30 uur bij de cache?". Natuurlijk, maar Maaike wilde niet meer. Je gaat maar alleen, ik ben het zat.
Ik kom er vanmorgen en zoals afgesproken even later (ben zijn Spaanse naam vergeten) was er ook.
Hij gaat er voor staan en ik er naast en zie hem zo liggen. Daar hadden we gezocht, maar volgens hem had hij er niets aan veranderd.

Ik snap het nog steeds niet, maar we hebben hem. (niet geheel volgens de regels, ja ik weet het)😊