vrijdag 18 januari 2013

Zal het een aangeboren afwijking zijn van mannen dat als er iets mis gaat het bijna altijd de schuld van de vrouw is?
Een niet met name genoemde meedecamperaar, zelf een Hymer bezitter, was wat opstandig deze voormiddag en zat over de kloterige kwaliteit van het merk te mekkeren.
"Je klimt op het dak en je draait vier schroeven los van het dakluik en je bent binnen, waardeloos spul tegenwoordig".

Nog geen half uur later kon hij het in de praktijk tentoonspreiden. De deur was dicht gewaaid, volgens hem had zijn vrouw de deur dicht gedaan, die ...omme vrouwen ook, met het knopje van het slot in de verkeerde stand.

Dus niemand binnen, deur echt op slot, en even onrust. Omstanders zaten afwachtend te observeren hoe dit ging verlopen.
Nadat hij uitgeraasd was, nee dat was hij in het geheel niet, kon het niet uitblijven of hij moest en-public toch in aktie komen.
Met behulp van allerlei "meedelevers (met een lichte grijns)", ging hij het dak op en inderdaad hij verdween na een poosje door het dakluik en was het probleem opgelost. Vlak daarna bleek dat zijn vrouw ook klaar te zijn met "even de hond uitlaten".

Mijn opmerking:"Nu kan je laten zien dat het met 4 boutjes los geregeld is", heb ik vanavond moeten bezuren. Nadat wij binnen zaten en de schotel omhoog hadden laten  komen hoorde ik in de groep buitenzitters al geroezemoes.
Dat mijn oren het nog goed doen was niet op gerekend. "Hij staat in de keuken voor het aanrecht, doe het nu maar".
En wel hoor daar ging de schotel weer naar beneden, hoogstwaarschijnlijk een bejaarde nozem met een grijns op zijn kop en een afstandbediening in zijn hand en half verscholen, in hoeverre zijn stramme botten het toelieten, onder het raam.
Niet reageren Maaike, komt goed. Een kwartier later zaten we weer te kijken.

Uiteraard hebben we samen vanmiddag weer gezellig een potje gebould.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Zet hier uw reactie: